Зноў сюды штось прыводзіць...
Зноў сюды штось прыводзіць,
Дзе з табой развітаўся.
Быццам толькі учора
У каханні прызнаўся.
Як забыць гэту сцежку,
Поступ крокаў дзявочых,
І лагодную ўсмешку,
І азёрныя вочы?
І чаму, дзе б ні быў я,
Я адну цябе бачу?
Што ж ты зноў нарабіла
З маім сэрцам юначым?
9.04.1977
© Николай Хмеленок, Дом Поэта, 01.10.2025
Свидетельство о публикации: L-PI № 188646612
Нравится | 0
Cупер | 0
Шедевр | 0
